ون گوگ، گوش را برید گذاشت روی چشم
«نقاشی»، دیدنی شد
نیما، زبان را برد گذاشت روی گوش
«شعر»، شنیدنی شد
تو کور و کری، سردبیر چه تقصیری دارد؟!
ون گوگ، گوش را برید گذاشت روی چشم
«نقاشی»، دیدنی شد
نیما، زبان را برد گذاشت روی گوش
«شعر»، شنیدنی شد
تو کور و کری، سردبیر چه تقصیری دارد؟!
ساده زندگی کردم
اما مرگم مشکوک به نظر خواهد رسید
پیدایم می‌کنید
با ناخن‌هایم،
با موهایم و استخوان دلم
که گودالی تاریک را روشن کرده است .